خاطرات یگ رهگذر

دل من یه روز به دریا زد و رفت

پشت پا به رسم دنیا زد و رفت 

پاشنه کفش فرارو ورکشید 

آستین همت و بالا زد و رفت

یه دفعه بچه شدو تنگ غروب 

سنگ تو شیشه فردا زدو رفت

کاغذ گذشته ها رو پاره کرد

نامه فرداها رو تا زد و رفت

طفلکی تازگی آدم شده بود 

به سرش هوای حوا زد و رفت 

زنده ها خیلی براش کهنه بودن 

خودشو تو مرده ها جا زد و رفت 

هوای تازه دلش می خواست ولی 

آخرش توی غبارا زد و رفت ....

دنبال کلید خوشبختی می گشت

خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت